Fic BNHA :: Voice Of God

ผู้คนนั้นเกิดมาอย่างไม่เท่าเทียม นี่คือความจริงที่ผมได้เรียนรู้ตั้งแต่อายุ 4 ขวบ

“ถ… ถ้าขืนทำมากกว่านี้ ฉ… ฉันไม่ให้อภัยจริงๆ ด้วยนะ!” เสียงของผมที่พยายามจะปกป้องเพื่อนที่โดนรังแกนั้นสั่นเทาเพราะความกลัว ฝ่ายตรงข้ามกลับส่งเสียง หึ ในลำคอแล้วเหยียดยิ้มเย้ยยัน

“เป็นแค่คนไร้อัตลักษณ์แท้ ๆ” เจ้าของผมสีน้ำตาลหม่นย่นคิ้วลงเล็กน้อยเมื่อถูกขัดใจ เขาใช้กำปั้นขวาชนกับฝ่ามืออีกข้างอย่างเอาเรื่อง “คิดจะเป็นฮีโร่งั้นเหรอ เดกุ?” สิ้นคำนั้นเขาและพวกก็ใช้อัตลักษณ์ซัดผมจนหมดสภาพ ในขณะที่กำลังปล่อยให้แผ่นหลังแนบไปกับพื้นที่เปื้อนฝุ่นพร้อมกับเหม่อมองท้องฟ้า ผมจึงได้เวลาเหลือพอจะนึกย้อนไปว่าตัวเองมาถึงจุดนี้ได้ยังไง

สมัยก่อนผมชอบดูคลิปเก่าซึ่งมีเนื้อหาเกี่ยวกับภัยพิบัติที่เกิดขึ้นเมื่อนานมาแล้ว  เมื่อฮีโร่คนหนึ่งได้ปรากฎตัวขึ้น  จำได้ว่าตอนนั้นกำโมเดลตัวโปรดไว้ในมือแล้วพูดว่า “พอฉันได้อัตลักษณ์มาแล้วล่ะก็ จะเป็นแบบนี้ให้ได้เลย!” อะไรทำนองนั้น แล้วก็หัวเราะเลียนแบบเขาคนนั้นไปด้วย มีความสุขมากเลยล่ะ

แต่… ความจริงมันก็ไม่สวยงามแบบที่คิดไว้

“ยอมแพ้ซะจะดีกว่านะ” คำพูดของหมอเป็นเหมือนฟ้าผ่าลงมากลางวันแสก ๆ ต่อจากนั้นเหมือนคุณแม่จะพูดว่า

“มีอะไรผิดปกติงั้นเหรอคะ?” หรือเปล่านะ เอาจริง ๆ ก็จำไม่ค่อยได้เท่าไหร่ ตอนนั้นหูมันอื้อไปหมด มันมีแต่คำถาม ‘ทำไมล่ะ?’ กับ…

‘ผมเป็นฮีโร่ไม่ได้แล้วเหรอ?’ อยู่เต็มหัวไปหมด ไม่ว่าจะทำยังไงมันก็ไม่ยอมหายไป ในช่วงเวลานั้นผมเคยนึกสงสัย

ผมเกิดมาเพื่ออะไร?

ต่อให้ถามคุณแม่หรือหมอสุดท้ายก็เหมือนจะไร้คำตอบ เป็นครั้งแรกตั้งแต่เกิดมาที่ผมรู้สึกถึงความไร้ค่าของตัวเอง

มันเจ็บปวด…

เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวดเจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด เจ็บปวด

ความเจ็บปวดจากความเป็นจริงที่ถาโถมเกือบทำให้ผมยอมแพ้ไปแล้วจริง ๆ ถ้าหาก...

ผมไม่ได้พบกับ ‘เธอ’